België knipt vleugels van aasgierfondsen
Meerderheid en oppositie in de Kamer gaan de strijd aan met de aasgierfondsen. Die kopen schuldpapier van zwalpende, vaak armere, landen over om ze nadien via de rechtbank te dwingen tot volledige afbetaling. Die praktijk wordt aan banden gelegd in België. ‘We willen een voorbeeld zijn voor andere landen.’
Bron: De Standaard
De rekeningen van de Argentijnse ambassadeur in ons land, Hernán Lorenzino, zijn deze week geblokkeerd. Alweer. Sinds het land in 2012 door een New Yorkse rechter veroordeeld werd tot de betaling van 1,3 miljard dollar aan een aantal hefboomfondsen, proberen die elke Argentijnse centavo aan te slaan, tot in België toe.
De fondsen, waaronder NML Capital, een onderdeel van vermogensbeheerder Elliott Management van miljardair Paul Singer, hadden na het bankroet in 2001 voor een prikje Argentijns schatkistpapier opgekocht. In tegenstelling tot andere schuldeisers hebben ze nooit de schuldherschikking aanvaard die een verlies van 70 procent inhield op uitstaande obligaties. De Amerikaanse rechter gaf hen gelijk en vond
het niet kunnen dat Argentinië wel de obligatiehouders terugbetaalt die met de schuldherschikking hebben ingestemd, terwijl NML Capital en co. helemaal niets ontvangen. En dus moeten de hefboomfondsen hun geld terugkrijgen, zonder één cent verlies. Een contract is immers een contract, zeker wanneer de schuld is uitgegeven onder Amerikaans recht.
Lorenzino, toevallig minister van Economie in 2012, veroordeelde het vonnis destijds als ‘juridisch kolonialisme’. Samen met hem halen veel ngo’s en politici hun neus op voor de strategieën van de ‘aasgierfondsen’. Die opereren vaak vanuit een belastingparadijs, weigeren elk compromis buiten de rechtbank en verhinderen dat een land weer rechtkrabbelt, ondanks ontwikkelingshulp of schuldenkwijtschelding. Meer zelfs: de aasgieren profiteren eigenlijk maximaal van het feit dat iedereen, behalve zijzelf, meewerkt aan de heropbouw van de economie en zo de terugbetaling mogelijk maakt van een verloren gewaande schuld.
‘Wat ze doen is niet alleen moreel verwerpelijk maar het draagt ook niets bij tot de reële economie,’ zegt senator Lode Vereeck (Open VLD) die de voorbije jaren het pad effende voor een wetsvoorstel dat liberalen, socialisten, christendemocraten, groenen en de N-VA gisteren samen hebben ondertekend.
De wetswijziging maakt het voor fondsen als NML Capital onmogelijk om via een Belgische rechter hun slag thuis te halen. De kern van het wetsvoorstel bepaalt immers dat een aasgierfonds voor een Belgische rechtbank enkel het bedrag kan terugkrijgen dat het betaalde voor de obligaties, niet de nominale schuld plus rente. ‘Zo knippen we de vleugels van de aasgierfondsen af’, zegt Luk Van Biesen (Open VLD) die samen met Ahmed Laaouej (PS) initiatiefnemer van het voorstel is. ‘We willen een voorbeeld zijn voor andere landen.’
Meer dan symbolisch
Wat zal het opleveren? Aasgierfondsen zoeken zelden een Belgische rechter op om hun gelijk te halen. Toch vindt Vereeck dat dit wetsvoorstel veel meer is dan een symbolische actie. ‘Regeringen zullen in de toekomst misschien geneigd zijn om een deel van de schuldfinanciering via ons land te laten verlopen, aangezien ze hier beschermd zijn tegen aasgierfondsen. Als dat gebeurt, dan zullen andere landen snel volgen.’ Volgens Vereeck kan Argentinië eens de wet er is zonder vrees voor geblokkeerde rekeningen via Brussel de obligatiehouders uitbetalen die wel akkoord gingen met de schuldherschikking. Vandaag staat hun geld geblokkeerd op een Argentijnse rekening.
Bogdan Vanden Berghe, algemeen secretaris van ngo-koepel 11.11.11, is ’trots’ dat België zich internationaal positioneert als een pionier in de strijd tegen aasgierfondsen. ‘Het is nu zaak om druk te zetten binnen de Europese Unie en de Verenigde Naties.’
Jan-Frederik Abbeloos ■