‘Niet wachten op internationale aanpak aasgierfondsen’
Moet België aasgierfondsen eigenhandig aanpakken? Of wacht het beter op een internationaal initiatief? De Nationale Bank adviseert de tweede optie aan de initiatiefnemers van een Belgisch wetsvoorstel. Maar die willen niet langer wachten.
De commissie Financiën en Begroting van de Kamer buigt zich vandaag over het wetsvoorstel om de zogenaamde aasgierfondsen aan te pakken. Dat zijn fondsen die forse winsten proberen te boeken door schuldpapier van kwetsbare landen op te kopen. Via gerechtelijke procedures proberen ze die landen te dwingen tot een volledige terugbetaling van die schulden, inclusief de achterstallige rente.
Het wetsvoorstel wil dat fenomeen de wereld
uithelpen. Het krijgt de steun van alle partijen in de Kamer behalve het Vlaams Belang. Als het effectief een wet wordt, kan een aasgierfonds voor een Belgische rechtbank enkel de prijs terugkrijgen die het betaald heeft voor de schulden.
Bron: De Tijd
Maar zover is het nog niet. In een advies aan minister van Financiën Johan Van Overtveldt (N-VA) uitte de Nationale Bank enkele bedenkingen bij het wetsvoorstel. Kamerlid Luk Van Biesen (Open VLD), de initiatiefnemer van het wetsvoorstel, is niet onder de indruk.
De Nationale Bank vraagt zich af of een internationaal initiatief tegen aasgierfondsen niet efficiënter is. Je kan je inderdaad afvragen of België alleen hier het verschil kan maken.
Luk Van Biesen: ‘Als iedereen zo redeneert, komt er nooit een initiatief om de aasgierfondsen aan te pakken. We gaan dus niet inbinden omdat de Nationale Bank een internationale aanpak adviseert. Trouwens, er zijn vandaag al Europese Parlementsleden die extra informatie vragen over ons wetsvoorstel. Maar zij wachten de stemming in het Belgische parlement af alvorens te beslissen of ze al dan niet een eigen initiatief lanceren.’
De Nationale Bank waarschuwt ook voor juridische onzekerheid. Beslissingen van Belgische rechtbanken dreigen in te druisen tegen internationale afspraken. Dat kan ertoe leiden dat financiële instellingen die obligaties uitgeven of bewaren wegtrekken uit Brussel.
Van Biesen: ‘Ik vermoed dat eerder het omgekeerde zal gebeuren. Als de wet wordt goedgekeurd, kunnen aasgierfondsen geen beslag leggen op schuldpapier dat in Belgische instellingen wordt bewaard. Dat wil ook zeggen dat sommige landen naar hier zullen trekken om financiële transacties uit voeren.’
Het blijft een feit dat de term ‘aasgierfonds’ behoorlijk vaag is. De Nationale Bank heeft ook bedenkingen bij de aanvullende criteria die in het wetsvoorstel worden gegeven om te helpen bepalen of men met een aasgierfonds te maken heeft.
Van Biesen: ‘We wachten af welke adviezen de Nationale Bank hierover zal geven in de commissie Financiën. Mogelijk zullen we op basis daarvan amendementen indienen om ons voorstel nog sterker te maken. Maar tijdens de voorafgaande discussie hebben we over die criteria al adviezen ingewonnen bij professoren van zeven universiteiten. Dat is ook de reden waarom we hierover geen advies hebben gevraagd aan de Raad van State. Uiteindelijk is het nog altijd de bedoeling dat het de rechtbanken zijn die beslissen of ze te maken hebben met een aasgierfonds of niet.’
PIETER SUY ■