BLOG : TIKKUN OLAM “iedereen moet zijn rol spelen in het helen van de wereld”

Is ‘hoe onwettiger , hoe prettiger’ de baseline geworden in de wetstraat of is het de inscriptie op de weegschaal van vrouwe Justitia ? Wie opent de grenzen voor een ongeziene migratiegolf ? Is de weigering van een asielaanvraag omdat ze werd voorafgegaan door een visumaanvraag op een consulaat waar ook ter wereld verstandig, principieel en politiek correct ? 

Kortom dit weekend overtroffen we allen weer in de superlatieven van correctheid. Daarbij politiek strategisch handelen voor eigen gewin, zonder rekening te houden met wat zich afspeelt op moeder Aarde. Van wereldvreemdheid gesproken. Het eindpunt namelijk een standpunt van het Europees Hof van Justitie waar het mogelijk wordt om asiel aan te vragen in een land zonder zich in dat land fysisch te bevinden, kan inderdaad heel wat in beweging zetten. Maar hebben onze politici niet zelf de aanzet gegeven ?

Ik moest even terugdenken aan begin juli 2015. Vol trots communiceerden de staatssecretaris voor Asiel en Migratie, Theo Francken, en de Vice-Premier en minister van Buitenlandse Zaken Didier Reynders, dat ze erin geslaagd waren om 244 Syrische Christenen uit Aleppo via een geheime regeringsoperatie naar ons land over te brengen. Een diepchristelijke organisatie uit Vlaams-Brabant stelde dat deze mensen in gevaar verkeerden en vonden vrijwilligers die zich borg stelden voor de opvang . De beide regeringsleden konden de regering overtuigen. De 244 Syrische christenen konden begeleid vluchten naar het consulaat in Beiroet (Libanon). Daarna werden ze overgevlogen naar ons land en werd hun asielprocedure opgestart. De media liet een vrouwelijke vluchtelinge aan het woord en zij sprak in schone Christelijke termen over een mirakel. In de Plenaire was er alleen de Open Vld fractie die een kanttekening plaatste : zet dit niet de deur op een kier? Is dit wel een correcte juridische benadering ? Quid Visum.

Wat in de volgende twaalf maanden gebeurde, hoeft slechts één herinnering. De foto van de kleine Aylan op een Turks strand.

Vandaag put de regering alle middelen uit om één gezin, bestaande uit vier leden uit Aleppo, de toegang tot ons land te verhinderen omdat ze een ‘visum’ vroegen om hier asiel aan te vragen gesteund door een welstellende Waalse familie die voor hen zou zorgen.

Resultaat : 840.000 euro schadevergoeding en daarenboven de prejudiciële vraag die mogelijks de schurende scharnier van de kierende toegangsdeur zou afbreken en honderdduizenden vluchtelingen de weg zou wijzen naar het Beloofde land van Bier, Honing, Chocolade en Sociale Zekerheid.

Onderwijl zorgt dit incident voor heel wat spanning tussen de “gescheiden” machten van ons land met als gevolg een golf van rechtsonzekerheid. Het is niet door uit te dagen en te jennen, het is niet door een waardeoordeel uit te spreken dat onze rechtstaat er beter van wordt. Nochtans, collega’s, is het net onze taak als parlementsleden, de burgers die zekerheid te bieden. Ervoor te zorgen dat iedereen een gelijke behandeling krijgt. Gaande van gelijke kansen in het onderwijs, gelijke berechting, dezelfde fiscale behandeling, tot diezelfde menswaardige omhelzing.

Open Vld Kamerlid