Een begrotingsevenwicht essentieel
Alles komt weer. In het laatste jaar voor verkiezingen laten de grote politiek partijen het streven naar een begrotingsevenwicht varen. De uitslag van de Nederlandse parlementsverkiezingen zal hen hierbij sterken. De VVD en de PvdA konden aan de Nederlandse kiezer een mooi begrotingsresultaat met een overschot voorleggen.
Nochtans verloren beide partijen: -5,2 % voor de liberale VVD (van 26,5 naar 21,3) en
-19,1 % voor de socialistische PvdA (van 24,8 naar 5,7 %). De politieke wereld besliste dat het begrotingsresultaat plots geen issue meer was tijdens de verkiezingen. Het belangrijkste probleem bleek het populisme te zijn.
Nochtans loopt een vergelijking tussen Nederland en België mank. In Nederland konden de regeringspartijen de kiezer niet overtuigen van het goede werk omdat het nu eenmaal de verdomde plicht is van een regering om ervoor te zorgen dat de uitgaven de inkomsten niet overtreffen. In België is de situatie anders, daar laat men een evenwicht vallen in de hoop dat begrotingsresultaten niet het voorwerp zullen uitmaken van de toon tijdens de verkiezingscampagne. Dit is een fundamenteel verkeerd inzicht. De Belgische beleidsmakers slagen er niet in de begroting te saneren en dus zal er een etiket van financieel onbetrouwbaar kleven op het voorhoofd van de partij- en regeringsleiders. Bij de verkiezingen zal dit etiket duidelijk zichtbaar zijn.
Nochtans kan ook de regering in België mooie cijfers voorleggen op het vlak van de tewerkstelling, het stijgend gemiddeld netto-inkomen, de welvaart en welzijnsgroei.
Kortom deze centrum rechtse regering heeft een aardig palmares. Daarom is het dan ook jammer dat men er niet in slaagt om deze begroting in orde te krijgen.
Voor Luk is de reden hiervoor tweeledig: Enerzijds heb je de onvoltooide staatshervorming en anderzijds de schrik voor fiscale hervorming.
Bij de aanvang van deze legislatuur ondervroeg Luk de eerste minister in de Kamer over de wijze waarop de deelstaten en de Federale regering de begrotingsinspanning delen. Op welke wijze kan de overlegstructuur de inspanningen monitoren en rechtmatig verdelen. Hierop kreeg Luk geen afdoend antwoord. Het is duidelijk dat de huidige asymmetrische samenstelling van de diverse regeringen enige verdeling van de inspanning onmogelijk maakt. De huidige financieringswet vervet de regionale inkomsten. De uitgaven volgen automatisch. De regionale parlementen dragen niet bij tot de sanering van de overheidsfinanciën. De federale begroting die sinds 2015 voor het eerst kleiner is dan de begrotingen van de regionale parlementen moet dus de klus alleen klaren. Dit kan ze niet en dat wil ze ook niet. De maatregelen zouden te diep snijden. Een oplossing zou erin kunnen bestaan om de rentelast op de staatsschuld gelijkmatig te verdelen tussen de regionale en federale begroting. Verminder de doorstorting aan de andere beleidsniveaus met de helft van de kostprijs van de rente op de staatsschuld.
De eerste fiscale hervorming botste op onwil van de vakbonden en hun acolieten in het Parlement. De verlaging van de personenbelasting alsook de verlaging van de patronale sociale bijdragen zouden niet gecompenseerd zijn door een toename van de inkomsten uit economische groei. Vandaag moet men vaststellen dat ze dat wel is. Daarom is er maar één recept mogelijk : verlaag verder de belastingen en je hebt meer inkomsten.
Het tarief van de vennootschapsbelasting van 33,99% via 29 naar 25 % kan gemakkelijk genomen worden zonder nieuwe maatregelen. De quasi afschaffing van de NIA alsook het optrekken van de roerende voorheffing tot 30% leiden tot een sterke toename van de betaalde belastingen via de vennootschappen.
De accijnzen op sommige producten kunnen herzien worden . Vandaag brengen de verhogingen alleen minder op door het bestaan van grensaankopen. Anderzijds zal er ook niemand een probleem hebben bij een gelijkschakeling van de prijs van diesel en benzine.
Heren, regeringsleiders neem uw verantwoordelijkheid. Hoe moeilijk ook. Maar werk tot er een evenwicht wordt bereikt in de begroting. Alleen dan zal je Luk zijn vertrouwen echt waard zijn.